Przyzwyczajona do pewnych standardów, czyli Żabcia

Z Żabcią zetknęłam się zawodowo, a potem prywatnie, a potem znów zawodowo… Żabcia chciała się ze mną zaprzyjaźnić, ale ja generalnie nie jestem „zaprzyjaźnialna”, poza tym Żabcia jest totalnie inna niż ja.

Ale zacznijmy od początku…

Żabcia jest śliczna. Umiarkowanie wysoka. Szczupła i zgrabna. Czarnooka i czarnowłosa.

Żabcia brała ślub w Luksemburgu z bogatym facetem, ale miała wątpliwości. Bo jakiś miesiąc przed ślubem pojawił się inny facet. Jeszcze bogatszy.

Małżeństwo Żabci przetrwało rok. Ale gdyby dobrze liczyć, to właściwie miesiąc lub dwa. Bo Żabcia się jednak zdecydowała na tego dużo bogatszego faceta (w skrócie DBF).

Więc rozwiodła się Żabcia z mniej bogatym facetem i wzięła ślub z DBF. On właśnie rozwiódł się z żoną. Żeby nie było wątpliwości – ze starą i brzydką żoną. Żabcia zamieszkała w ogromnym domu nad brzegiem morza. Co ciekawe – dom był w wielkim mieście, a obecność tuż obok morza sprawiała, że cena domu wielokrotniała. W domu były panie do sprzątania i bieżącej obsługi, kucharka, odźwierny i ogrodnicy do pielęgnacji ogrodu. Żabcia urodziła jedno dziecko, a zaraz potem drugie. Do obsługi domu dołączyły nianie – jedna do syna, druga – do córki.

Żabcia nie chciała być tylko panią domu, więc w międzyczasie zrealizowała studia podyplomowe. Nie byle jakie, lecz takie dla menedżerów – elitarne i prestiżowe, płatne 25 tysięcy za rok. Płacił, oczywiście, DBF. Żabcia dostała też asystentkę, której zadaniem było porządkowanie notatek.

A potem się posypało… Kolega ze studiów zainteresował się Żabcią… Urzeczony jej urodą i żywiołowym wdziękiem wysłał jej parę sms-ów, nadmiernie się uaktywnił.

Czujny DBF, kilkadzieścia lat starszy od Żabci, wytropił niewygodnego rywala. Nie wdając się w dysputy, odprawił Żabcię.

Żabcia była przerażona. W swoim poczuciu nic nie zrobiła. I nagle straciła wszystko. Owo „wszystko” było subiektywne – DBF odprawiając Żabcię kupił jej dom. Niezbyt duży. Jakieś 200 metrów kwadratowych, pięć pokoi, trzy łazienki, ogród z małym oczkiem wodnym. Już nie nad morzem, ale na wzgórzach miasta. Bez pań sprzątających i ogrodników.

Ponieważ Żabcia była zatrudniona w firmie męża (jako figurant – ze względów podatkowo-ekonomicznych), po rozstaniu musiała pożegnać się z „pracą”… DBF dał jej – na otarcie łez – 300 tysięcy, żeby rozpoczęła własną działalność. Taka kwota jest niczym w przypadku firm produkcyjnych, ale działalność Żabci miała charakter konsultacyjno-doradczy, więc miała środki na otworzenie własnego biura.

Z żalem rozstawała się z samochodem, którym zadawała szyku w mieście… Jednak mąż zabierając jej sportowe auto za ponad pół miliona, kupił jej inne –  tańsze, lecz nowe, wygodne i pojemne.

Zamieszkała Żabcia z dziećmi otrzymując 6000 polskich złotych miesięcznie na każde dziecko – sześć tysięcy, a nie pięćset+, żeby było jasne. (DBF zgodził się ponadto pokrywać koszty licznych zajęć dodatkowych dzieci – koni, golfów, tenisów, lekcji gry na fortepianie itp.)

Biedaczka musiała rozpocząć psychoterapię, bo sama świadomość utraty ogrodników ją przerastała… o konieczności jakiejkolwiek pracy nie wspominając! Żabcia była przyzwyczajona do wędrówek z koszyczkiem i zbierania poziomek o poranku… Psychoterapia nie rozwiązała jej problemów, zresztą nie miała zadania rozwiązać, bo Żabci zależało przede wszystkim na tym, aby udowodnić przed sądem jak bardzo ukrzywdził ją DBF (co stwarzało możliwość dodatkowych alimentów).

Przy okazji nawinął się Facet. Tu odśnieżył, tu spalił liście, tam zawiózł dzieci do szkoły i Żabcia na jakiś czas rozkwitła. Ale było mało…

Więc Żabcia poderwała Cudzoziemca. Jest śliczna, więc podrywanie kogokolwiek, mimo trzydziestki z okładem i dwójki dzieci, nie przychodzi jej z trudnością. Cudzoziemiec  byle jaki i ma problem z potencją – musi wspomagać się farmakologicznie, aby zbliżyć się do Żabci. Nie znosi jej dzieci, jej pojemnego samochodu, ani jej psa. Nie cierpi Polski i nie chce tu mieszkać. Ale płaci.

Żabcia ma więc stałego ogrodnika i panią, która dwa razy w tygodniu przyjdzie i wysprząta dom od piwnic po dach. Dostaje alimenty i ma regularne wsparcie od Cudzoziemca. Jednak Żabcia jest smutna i rozżalona… Przede wszystkim rozżalona – nie stać ją na wyjazd na Mauritius. Na całe wakacje, rzecz jasna, bo marne dwa tygodnie Żabci nie satysfakcjonują…